نقد و تحلیل ادب در متون نثر عرفانی تا سده هفتم هجری

چکیده بررسی و تحلیل متون عرفانی گذشته از دیدگاههای جدید می تواند موجبات کشف معانی تازه ای را فراهم سازد ؛ چرا که این متون سرشار از اسرار و رموز عرفانی هستند که اگر با دیدی جدید به آنها بنگریم، می توانیم به این رموز و حقیقتهای نهفته شده در آنها پی ببریم که این خود ، می تواند منشأ نتایج و فواید بسیاری باشد . یکی از لغات و اصطلاحات ویژه ای که در متون عرفانی دارای کاربردی وسیع بوده ، ادب است . در عرفان اسلامی ، ادب به عنوان یک اصطلاح ، مفهوم تازه ای دارد که با کاربرد آن در علوم دیگر متفاوت خواهد بود . این واژه در لغت به معنای نگه داشتن حد? هر چیزی است و در عرفان معنای نگه داشتن حد? بین بنده و خداوند را به خود گرفته است . در واقع ، ما در حوزه عرفان با این اصطلاح خاص سر و کار داریم . این واژه در عرفان اسلامی ، مفهومی گسترده و عمیق تر از این داشته و شناخت دقایق و ابعاد مختلف آن برای فهم مبانی عرفان و تصوف اسلامی بسیار ضروری است . پژوهش حاضر به منظور دستیابی به تعریفی جامع از اصطلاح ادب در منابع عرفانی – اسلامی صورت گرفته و سعی بر آن بوده که ابعاد مختلف این اصطلاح در متون عرفانی ( از آغاز تا سده هفتم هجری ) بررسی و تحلیل شود . واژگان کلیدی : عرفان اسلامی - ادب – اهل ادب – حدود – سلوک